Sabreren: Een beetje extra maar stiekem best leuk
Ik heb lang gedacht dat een fles champagne met een sabel openen voorbehouden was aan dubieuze Russische types, vastgoedhandelaren en patjepeeërs, die champagne drinken op zich niet gaaf genoeg vinden en daar nog een upgrade aan willen geven. Verschrikkelijk. Maar het kan ook anders: onlangs zag ik een man in een documentaire die na het koken van zijn eenmansprakje, zonder blikken of blozen, in een keer met een keukenmes de kurk van zijn fles Sekt afsloeg. Dat vond ik dan weer bloedstollend sexy – en het moet aan het sabreergemak hebben gelegen, want de man zelf liep in een verlopen badjas in het Duits tegen zijn katten te praten.
Een beetje extra
In de ‘doe maar gewoon’-maatschappij leer je dat het openen van een fles champagne, als je ook maar een beetje classy bent, juist met zo weinig mogelijk gedoe gebeurt. Je wilt helemaal niet dat de kurk keihard tegen het plafond knalt, je mag niet meer dan een bescheiden poefje horen en iedere druppel die op de grond wordt geknoeid kan als tragisch verlies ingeboekt worden. We zijn geen Formule 1-chauffeurs, dus we kunnen best met een beetje respect met onze bubbels omgaan. Maar als je met zo veel mogelijk show een fles champagne open wilt maken en toch stijlvol wilt overkomen, dan moet je sabreren. Is het aanstellerig? Zeker. Is dat erg? Zeker niet.
Sabreren op hoog niveau
Er is een wereldwijd gilde van sabreurs, de Confrérie du Sabre d’Or, en een topsabreur mag zich ‘Maître de Sabrage’ noemen. Het is voor de Maîtres natuurlijk belangrijk dat sabreren allemaal zo ingewikkeld mogelijk lijkt, want dan blijft het een beetje exclusief, maar het is eigenlijk best eenvoudig.
Maar hoe doe je het?
Om te beginnen zorg je voor genoeg ruimte: de kurk kan ongeveer 5 meter van de fles schieten, dus waardevolle spullen en mensen moeten even uit de weg.
De champagne moet goed gekoeld zijn, ongeveer 6° Celsius, want bij die temperatuur is het glas een beetje breekbaarder en de druk in de fles perfect. Je houdt de fles stevig vast met de duim van je sabelvrije hand in de uitholling onderin de fles. Dan zoek je de gietnaad op, want dat is de zwakke plek van de fles, en leg je de sabel met de scherpe kant naar de kurk plat op de fles. Vervolgens til je de botte kant van de sabel een beetje op en laat je de sabel een paar keer bij wijze van aanloop langs de hals van de fles glijden. Haal diep adem, lach naar de camera en sla, door in één keer flink door te halen, met een stevige tik de kurk van de fles.
Op zich heb je niet eens een sabel (of een mes) nodig om te sabreren: het kan ook met een iPhone of met de voet van een wijnglas. Het schijnt zelfs met een Rolex te kunnen, maar als je een Rolex gebruikt om een fles bubbels open te slaan, ben je sowieso next level.
Stiekem toch voor herhaling vatbaar..
De eerste, en vooralsnog de enige, keer in mijn leven dat ik zelf een fles champagne gesabreerd heb was bij een champagneworkshop ter gelegenheid van mijn verjaardag. Naast maar liefst 7 soorten bubbels kreeg ik, want het was mijn feestje, de kans om met een spectaculair zwaard een fles open te slaan, en zowel de kans als het zwaard greep ik natuurlijk met beide handen aan. Ik vond het spannend en een beetje eng, maar nadat ik de kurk en een stukje van de hals van de fles door de gang van de wijnhandel had gelanceerd, was ik best wel trots op mezelf. En natuurlijk wilde ik het vaker doen, dus ik heb mijn vriend ervan overtuigd de Kerstcadeaubon die hij van zijn werk kreeg, in te zetten om voor mij zo’n sabel te bestellen – en dat deed hij, met als enige voorwaarde dat ik dat wapen alleen maar in de tuin of meteen op de Spoed Eisende Hulp zou gebruiken, want ik ben nogal onhandig.
Maar ik ben ook best vatbaar voor een beetje aanstellerigheid op zijn tijd, dus ik schaam me niet om te bekennen dat ik, in het diepst van mijn gedachten, een sabreur ben.